Poddasze użytkowe i poddasze nieużytkowe – różnice i właściwości

Poddasze, popularnie nazywane strychem, to poziom budynku między najwyższym stropem bądź sklepieniem, a pokryciem dachowym.  Poddasza dzielą się na te użytkowe i nieużytkowe – to, jaki przybierze charakter powinno być już ustalone na etapie projektu. Co prawda istnieją możliwości na zaadaptowanie poddasza nieużytkowego na użytkowe, ale nie zawsze jest to łatwe zadanie. Co prawda, powierzchnia tuż pod dachem jest ciekawym miejscem do kreatywnej aranżacji, ale to, czy nieużytkowe zamieni się w poddasze użytkowe prawo budowlane dość surowo określa i weryfikuje.

Skośny strop, odkryta więźba dachowa, otwarta powierzchnia o niestandardowym kształcie – ładnie urządzone poddasze z pewnością będzie cechowało się niepowtarzalnym klimatem oraz szczególną funkcjonalnością. Pod dobrze zaizolowanym dachem jest ciepło, a dobrze usytuowane okna dachowe wpuszczają do pomieszczenia mnóstwo światła. Poddasza, chodź trudne w aranżacji, to zwykle najciekawiej urządzone pomieszczenie.

Aranżacja poddasza, to w dobie stale rosnących cen nieruchomości, to ciekawy sposób na stworzenie wygodnego i praktycznego mieszkania. Pokój dzienny sypialnia, pokój dziecięcy, salon, a nawet kuchnia czy łazienka – poddasze może przyjąć charakter każdego pomieszczenia, należy jedynie aranżację dobrze zaplanować, bez względu, czy znajduje się w starym, czy nowopowstałym budynku.

Zanim jednak podejmiemy decyzję o aranżacji poddasza, należy zapoznać się z prawnymi aspektami takiego działania. Mogłoby się wydawać, że przearanżowanie nieużytecznego strychu na designerski salon to wyłącznie nasza decyzja, pomysł, włożona praca i zainwestowane pieniądze. W praktyce wygląda to jednak inaczej i wspomniane działanie jest ściśle określone przez odpowiedni zapis w prawie budowlanym oraz rozporządzeniu Ministra Infrastruktury, a także w miejscowych warunkach zabudowy.

Poddasze użytkowe – definicja

Poddasze użytkowe jest przestrzenią pomiędzy dachem, a najwyższym stropem, gdzie znajdują się pomieszczenia specjalnie przystosowane do przebywanie w nich ludzi. Poddasze użytkowe wlicza się do powierzchni użytkowej domu. O warunkach jakie trzeba spełnić, aby poddasze zaaranżować na użytkowe można przeczytać w dokumencie ‚pod nazwą WARUNKI ZABUDOWY. Taki dokument wydawany jest indywidualnie w każdej gminie. Istotnym warunkiem, który jest niezbędny do stworzenia poddasza użytkowego,  jest m.in. wysokość pomieszczenia, która w najwyższym punkcie powinna mieć co najmniej 2,5 m. Średnia wysokość pomieszczenia powinna wynosić  2,2 m (wysokość 1,9 m jest dopuszczalna, jeśli zamierzamy przebywać na poddaszu do 4 godzin na dobę). Jeśli ten warunek nie jest spełniony, niezbędna będzie zmiana kąta nachylenia dachu lub wprowadzenie zmian w konstrukcji więźby dachowej.

Odrębnym warunkiem przystosowania pomieszczeń znajdujących się na poddaszu do celów mieszkaniowych jest spełnienie wymogów dotyczących wentylacji, ocieplenia oraz ogrzewania. Na poddaszu użytkowym powinny być zainstalowane okna, a wpadające przez nie światło powinno stanowić minimum 1/8 powierzchni podłóg. Powieszenie poddasza powinny być odseparowane od palnej części konstrukcji dachu specjalistycznymi, odpornymi na ogień przegrodami.

Poddasze użytkowe powinno unieść ciężar ścian działowych, ocieplenia, wyposażenia oraz osób przebywających w pomieszczeniach. Strop musi być solidny i mocny.

Należy pamiętać, że poddasze użytkowe stanowi kondygnację i należy od jego powierzchni zapłacić podatek.

Poddasze nieużytkowe definicja

Strych nieużytkowy, bo tak też nazywa się ten poziom budynku, to rodzaj poddasza, które nie może być zaaranżowane jako pomieszczenie mieszkalne. Przepisy prawa ustanawiają, że poddasze nieużytkowe nie jest kondygnacją i nie należy za jego powierzchnie uiszczać podatku. Miejscowy plan zagospodarowania może  zadecydować, że nasze pozwolenie na budowę będzie umożliwiało w zastosowanie w naszym domu wyłącznie nieużytkowego poddasza. Wtedy przestrzeń pod dachem służyć będzie jedynie dla konstrukcji więźby oraz będzie pełnić funkcję wentylacyjną. Takie poddasze nie wymaga ocieplenia, doświetlenia, czy wykończenia. Schody prowadzące do niego mogą być schowane.

Wysokość poddasza, które nie może zostać zaadaptowane na poddasze użytkowe, to takie, którego wysokość nie przekracza 1,90m. Na strychu nieużytkowym można przechowywać niewielkie, niezbyt ciężkie przedmioty, o ile dopuszczalne obciążenie na 1m2 nie jest przekroczone wagą izolacji, czy desek z podstawowej zabudowy. O to, jakie jest dopuszczalne obciążenie na poddaszu nieużytkowym należy dopytać konstruktora.

Czy poddasze użytkowe jest kondygnacją?

Kondygnacją nazywamy część budynku, która  zawarta jest między bezpośrednio nad sobą położonymi stropami bądź sklepieniami. Kondygnacją – poza parterem, piętrem, czy piwnicą –  nazywamy również ostatnie piętro położone bezpośrednio pod spadzistym dachem. Określa się je jako poddasze bądź mansarda. W mowie potocznej synonimem kondygnacji jest piętro.

Słowo „kondygnacja” definiuje rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002r. Paragraf 3 rozporządzenie w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U. z 2015 r. poz. 1422, z późniejszymi zmianami) jasno określa, że : „Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o kondygnacji – należy przez to rozumieć poziomą nadziemną lub podziemną część budynku, zawartą pomiędzy powierzchnią posadzki na stropie lub najwyżej położonej warstwy podłogowej na gruncie a powierzchnią posadzki na stropie bądź warstwy osłaniającej izolację cieplną stropu, znajdującego się nad tą częścią budynku, przy czym za kondygnację uważa się także poddasze z pomieszczeniami przeznaczonymi na pobyt ludzi oraz poziomą część budynku stanowiącą przestrzeń na urządzenia techniczne, mającą średnią wysokość w świetle większą niż 2 m; za kondygnację nie uznaje się nadbudówek ponad dachem, takich jak maszynownia dźwigu, centrala wentylacyjna, klimatyzacyjna lub kotłownia;”

Oznacza to, że aby kondygnację nazwać poddaszem musi się ona chociaż częściowo znajdować w bryle dachu.